O
feito de falar dos xogos populares é un risco. Un sempre ten a dúbida de
dicir a verdade ou a mentira dentro do que foron, son e serán “per sécula
seculorum”. A definición de xogo vai xunguida á mente ou a actividade
física do ser humano para divertirse, entreterse…, e ten que ter unhas
regras, onde a maneira de xogar e de actuar de cada xogador son un mundo
irreal que non se corresponde en nada coa súa actividade cotiá. Ninguén
arrisca nada para favorecer os interese do contrario. A aposta forma
parte do xogador: “se eu gaño ti perdes”, e por iso son populares. Un
xogador cando gaña lémbrallo ó perdedor dicíndolle: -mañá no mesmo sitio
e á mesma hora- coa finalidade de que os demais se decaten da súa fazaña.
El é o gañador.
A
Asociación de Xogos Populares O Cadaval de Pacios
en Castro de Rei desde fai uns dez anos traballa
arreo na recolleita de xogos e termos populares dos nosos devanceiros. As
actividades, ó longo do ano, na procura dunha maior popularización son
moitas por toda Galicia (Mosteiro, Fonsagrada, Narón, Nigrán…) A
Asociación ten neste intre unha oferta diferenciadora de xogos por enriba
dos cincuenta. Así podemos falar de: os bolos1,
a ra, a chave, a estrela, o trinco, a fuxa, o chino, os maitines, os
zancos, a billarda, o tres en raia, o chanto, os cristos, a corda, a
porca, o zambombazo, o tres pasmóns, o ceo…, e moitos máis. Falaremos
dalgún deles, sobre todo daqueles menos coñecidos.